ik kan niet anders
jouw zelf opgeworpen dam
is jouw verstand
ook al kun je mij
moeiteloos volgen
[jouw littekens
wenen mij tranen
in mijn ogen
en jouw beven
maakt mij onzeker;
niet echter jouw tong]
in mijn hart
is er enkel slechts jij
en alleen jij
bent daar ooit geweest
en ook:
waar ik mij wegschenk
ben ik niet als ijs
omdat jij weet
wat wij samen hebben
en dat schepping
enkel mogelijk is
in openheid
en liefde eeuwig
jij bent mij
zo waardevol
dat ik niet anders kan
dan jou
uit je slaap vissen
je proeven
en steeds maar weer
jouw navel kussen
sunset 05-05-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, mei 05, 2019 10:44 |
| Anneke Bakker, Dank voor je lezen en uitgebreid waarderend reageren. Warme genegen groet en nog een heel liefdevolle zondag, |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, mei 05, 2019 09:23 |
| Mooie poëzie laat je lezen Sunset. Het voelt warm en liefdevol. Fijne zondag gewenst. Anneke |
|
