Verte
Eens zweef ik naar vergetelheid
waar mij herinneringen wachten
die nog gemaakt en niet
naar een verleden smachten
Eens ga ik door de tijd
naar vredig onbekende oorden
ik vind er ongekende verten
en daar
verwerf ik nieuwe woorden
Eens zal mijn zijn
niet wezenlijk meer zijn
maar stof en lucht zo licht
dat zachtjes zweeft door
een prachtig oord
dan leef ik
-eenmaal in dat vergezicht-
gewichtloos voort
Reacties op dit gedicht
| voske: | Donderdag, mei 09, 2019 14:07 |
| Sterk. | |
| Aquarel: | Donderdag, mei 09, 2019 09:04 |
| Ja, erg mooi. Liefs, Aquarel |
|
| Clarice: | Woensdag, mei 08, 2019 21:04 |
| Mooi geschreven, juffie. Gts, Clarice | |
| Gerardo: | Woensdag, mei 08, 2019 16:26 |
| Zweeft mooi weg dit. | |
| teun hoek: | Woensdag, mei 08, 2019 13:22 |
| maak eens tot het nu wetend dat het verleden niet wijzigt doch niet de toekomst hoeft te belemmeren th | |
| wijnand.: | Woensdag, mei 08, 2019 13:13 |
| knap geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||