Verdriet is het ophalen van leegte
Zonder houvast
Hopeloos graaien naar het verlorene
Uitglijden op de ‘dag’
Uren staren naar de zon
En het diepste donker voelen
Niets meer binnenlaten
Enkel nog het kloppen van je hart
Een oorverdovend bonzen in de leegte
Als een gargantueske gong in een koud heelal