Als je, voor wat je hoort en ziet en ook voor wat we ruiken
en het gevoel: “dat lust ik niet”,
altijd ons hoofd gebruiken,
dan lijkt bewustzijn daar te zijn, daar waar we het ervaren.
Maar die gedachte houdt ons klein,
dat zal ik zo verklaren.
 
Als je de wetenschap gelooft en ook wat ze ons leren,
dan zit bewustzijn in ons hoofd.
Da’s wat ze steeds beweren.
Bewustzijn is nog nooit verklaard, door dingen op te meten.
De ‘kennis’ die men zo vergaard,
dat zijn vaak loze kreten!
 
Beweren dat een E.E.G., iets zegt over bewustzijn,
daar wek je veel vertrouwen mee,
maar het beschrijft niet ons ‘zijn’.
Dat wat de wetenschap vergeet, bij ’t meten van bewustzijn,
is als je niet weet wat je meet,
dat je conclusies fout zijn.
 
Wanneer je voor iets meten kiest, neem je een ‘parameter’.
Als je wilt weten of het vriest,
pak je een thermometer.
Die ‘parameter’ geeft geen blik, op echte temperatuur,
maar de reactie van het kwik,
op koude, of op vuur.
 
Door al dat meten wordt verbloemd, dat wat ze registreren,
niet is wat je bewustzijn noemt,
maar hoe wij reageren!
Wat ik vertel lijkt niet normaal, maar het is nog veel wranger.
Want onze hersens zijn basaal,
niet meer dan een ontvanger.
 
Dat wat we zijn, dat is veel meer, dan wetenschap kan meten.
En waar ik jou nu op trakteer,
is wat je was vergeten.

Peter