Voordat mensen existeerden, kon er nog geen tijd bestaan.
Wat ons komen hier creëerde;
was een tijd om weer te gaan.

Ieder kind dat is onschuldig, meestal duurt dat niet zo lang,
Al snel zijn we ongeduldig,
waarom worden we steeds bang?

Het bewustzijn van ons mens zijn, scheidt ons langzaam van de rest.
Door een spelletje van ons brein,
werd ons ego manifest.

Daardoor kwam intelligentie en geloof in eigenwaan.
Dat creëerde concurrentie,
toen is ook de tijd ontstaan.

Voordat hier en daar ontstonden, was er enkel hier en nu!
Zolang wij dat niet doorgronden,
leef je als individu.

Het gevoel dat je alleen staat, doet je zoeken naar een doel.
En zolang je op die weg gaat,
loop je weg van je gevoel..

Ons alleen zijn is een denkbeeld en wat ik daarmee bedoel;
is dat jij  jezelf iets inbeeld,
dat je ziet als levensdoel.

Alles wat je wilt bereiken en nog in de toekomst ligt,
doet je het bestaan ontwijken
en haalt je uit evenwicht.

Iets op aarde krijgt pas waarde, als jouw ego het dat geeft.
Niets van wat je hier vergaarde,
deed beseffen dat je leeft!

Dat besef kan ook jouw doel zijn, het besef van dat jij LEEFT!
Dan ontdek je pas die goudmijn,
door wat dat besef jou geeft.
 
Peter