Die schone en mezelf...
Die schone en mezelf...
Gestreeld door lage wolken
leg ik nu maar de regen neer.
Flink fladderende vlinders
zijn de bodes van een mooie tijd alweer.
Mijn hart verlangt als bloesems naar de bij
die blij gezind een zoem offreren
als ode aan die zachte maand van Mei.
Ontdaan van tranen in glorie plots verdoken
wacht hier het pril geluk, de liefde vroeg ontloken.
In de weerkaatsing van spiegelende schoonheid
onder Gods gewelf,
zie ik ze weer, die schone en mezelf...
esteban 20 Mei 2019
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||