Niemand
Is er dan echt niemand
die ziet dat ik op een randje balanceer
Dat ik leef langs een afgrond
en sta te wiebelen keer op keer
Is er dan helemaal niemand
die een hand naar me uitsteken wil
En me de goede kant op helpt
want het is hier zo guur en kil
Elke keer wacht ik op iemand
die even een arm om me heen slaat
En verder dan mijn glimlach kijkt
Die zegt "ik zie dat het niet goed gaat"
Gewoon één iemand maar
Die ziet dat ik op instorten sta
Maar blijkbaar ben ik niet goed genoeg
Waardoor ik weer verder naar die afgrond ga
Blijkbaar is er niemand
Maar dat maakt me niet eens meer boos
Ik kan het wel begrijpen
Ik vind mezelf ook best wel waardeloos
Reacties op dit gedicht
| SerieWoordenaarster: | Donderdag, juni 20, 2019 06:07 |
| Borderline .. k snap |
|
| spiritoffreedom: | Zaterdag, mei 25, 2019 10:03 |
| snap je gevoel. maar niemand is waardeloos, ook jij niet. | |
| Clarice: | Vrijdag, mei 24, 2019 22:12 |
| Mooi geschreven. Dat voelt erg alleen, maar dat maakt je niet waardeloos. Ik denkt dat het helpt om het toch op een of andere manier te delen, misschien met familie of het hier neerschrijven. Mensen hebben vaak heel duidelijke signalen nodig om iets op te pikken en dan nog. Interpretatie is vaak een projectie van de eigen leefwereld en dat maakt het moeilijk als men die van de andere niet kent, je mag er dus niet van uitgaan dat een ander je nood ziet of herkent. Veel sterkte, gts Clarice |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, mei 24, 2019 20:58 |
| luisteraars zijn hedendaags helaas duidelijk schaars, zo brengt je tekst ons ‘en toch’. groetje, hans |
|
| voske: | Vrijdag, mei 24, 2019 20:31 |
| Er zijn er genoeg, als je jezelf er voor open stelt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: *only-tears* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||