ik ben enkel gast
wat is het toch dat
wanneer zonnestralen straten ontrollen
alles kleuren aantrekt terwijl ik slaap
zinnen uit gedachtestreepjes rijden
en ik, zoals dikwijls, enkel gast ben
nog tot een bundel samengevoegd
omdat tijd zich vergist
nu de zomer komt, de lente buigt
en het zaad op het land ontkiemt
en zelfs in de dag dromen woelen
in een landschap dat mij niet volgt
enkel onder bruggen en in struiken
er veel gebeurt edoch weinig concreets
tot muziek begint te spelen
bomen zich versieren met lampions
die branden in heldere lila tinten
de angsten op voorhand wegnemen
sunset 29-05-2019
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juni 03, 2019 08:48 |
| Avr, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel liefdevolle maandag. Warme genegen groet, PS: En moeten wij niet allemaal altijd angsten overwinnen? |
|
| Avr: | Woensdag, mei 29, 2019 10:59 |
| Mooi, maar droef gedicht.Hopelijk overwin je de angsten die je dat gastgevoel geven. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2019 | ||
| Thema's: | ||