Woestijn britt

Stephen hawking zei ooit
Denk niet in beperkingen
Maar in mogelijkheden

Treuren zal ik altijd
Met de wetenschap
Van het dak

De romeinse tijd
Daar zijn jullie nooit uit bevrijd
Oo wat zijn de cijfers vers

Ja achteraf gezien
Spijt dat ik niet ging draaie
Maar dan zou ik naar jullie zakkie graaie

Tis een rare tijd
Hoe raar dat je me naait
Terwijl ik je heb bevrijd

Natuurlijk met mijn gappies
En ja mijn bed is vies
Wat doe je eraan
Alles door die kaan

Verkeerde manier je kwakkie
Nou dan komt het takkie
Met jullie verkwiste romeins gedrag

Vinden jullie het zo leuk
Jullie bulderende lach
Oud en bedorven luisterd naar bach

Denkend aan de tijd
Die achter jullie ligt
En mij maar sturen naar een gesticht

Wat de fak is er misgegaan
Dat jullie dit bij mij hebben gedaan
Kom nou niet met cam of mak aan

Ja het gore nest
Maar jullie weten best
Dat ik woest ben door de pest en mest

Geschreven door

artuurtje

Reacties op dit gedicht

artuurtje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

windwhisper:	Vrijdag, mei 31, 2019 08:34
nadenkend gelezen, toch oogst je mijn bewondering

Avr:	Vrijdag, mei 31, 2019 00:35
Elke strofe leest als een apart verhaal waar veel ellende, leed uit spreekt.Een droef gedicht. Sterkte!

Over dit gedicht

Auteur: artuurtje
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 30 mei 2019
Thema's: [Bedrog] [Historie] [Ziekte]