in een handvol schuim
lees ik hoe het roep en gilt
aan de rand van verzen
waar alle letters
in elkaar glijden
en tot besluit
traag mijn hand schudden
en daar het mij omgaf
heb ik uit het volle geput
en dat meermaals
ofschoon al mijn gedachten
in de golven verzinken
en het meer
het begin en het einde is
oren lezen mijn keel
waar ik ga en sta
en ogen horen
vanaf mijn voorhoofd
slechts woord- ver weg
het zacht eeuwig kabbelen
waarlangs ik lichtvoetig wandel
water, drijfhout of zand;
ergens bouw ik gedichten
als Picasso aan het water
voel hoe zij pulseren
diep in mijn borst
waar enkel licht woont
en ik valkuilen ontwijk
liefdevol leven
naast en in elkaar
samen
sunset 03-06-2019