Gepuched maar toch ongedwongen
Heb ik mijn hart met veel liefde uitgezongen
De honger stilt zich
als ik even denk dat ik langs je lig
als mijn hart de voeding van liefde uitdeelt
Doorstromend en dromende stoffen
Plaatsen jouw in mijn denkend beeld
Je domineert de laatste tijd meer in mijn gedacht
en s’nachts hou ik jou in mijn droom bij jou de wacht
overdag is het denken weer alert
maar mijn realiteit om bij jou te zijn
heeft zijn weg verspert
als er een verdriet in mijn ogen schiet
is er nog een leegte dat je liefde mist
en weet dat hij jouw ogen niet meer ziet
dat hij loopt op valse euforie
en de hoop vergeet om los te laten
want hij zal je moeten vergeten
in praktijk en theorie
of nie?