Het wroet
Het wroet, het woelt en het knaagt...
Het is de inhoud van mijn hoofd die
mijn lichaam met veel moeite draagt.
Het tolt, het draait en het keert...
Het gonst, het bonst en het kotst...
Het rust en slaapt nooit,
in diepe, diepe angst getooid...
Nooit uitgespuwd,
steeds verder weggeduwd...
Hongerig, nooit genoeg gevoed,
het is in stilte dat het z’n ding doet...
Hoe meer het vecht,
hoe meer het zich hecht!
Niemand begrijpt, iedereen ontwijkt...
Luister... ook al is het stil...
zelfs gefluister klinkt nog als gegil....
Neem m’n hoofd, draag het tot de eindmeet
en zeg me dan wat je ziet,
want zoals het jouwe,
werkt mijn hoofd niet...
Het is de inhoud van mijn hoofd die
mijn lichaam met veel moeite draagt.
Het tolt, het draait en het keert...
Het gonst, het bonst en het kotst...
Het rust en slaapt nooit,
in diepe, diepe angst getooid...
Nooit uitgespuwd,
steeds verder weggeduwd...
Hongerig, nooit genoeg gevoed,
het is in stilte dat het z’n ding doet...
Hoe meer het vecht,
hoe meer het zich hecht!
Niemand begrijpt, iedereen ontwijkt...
Luister... ook al is het stil...
zelfs gefluister klinkt nog als gegil....
Neem m’n hoofd, draag het tot de eindmeet
en zeg me dan wat je ziet,
want zoals het jouwe,
werkt mijn hoofd niet...
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, september 20, 2022 16:43 |
| Dit begrijp en kan ik voelen Wendy. Konden we soms maar even in elkaars hoofd verkeren. Dan was er misschien meer een begrijpen. Mooi moedig gedicht wat ook iets belangrijks aan weet te kaarten ♡ | |
| Wendy Vandebroek: | Zaterdag, juni 08, 2019 13:28 |
| Dankjulliewel, even toelichten dat het niet over hoofdpijn gaat, maar over de chaos die heerst in mijn hoofd. Deels door mijn autisme. Mijn manier van denken is anders en mijn hesenkronkels zijn soms nogal ingewikkeld, dit is erg vermoeiend. De dingen niet kunnen zeggen zoals je ze denkt of beleeft, geeft regelmatig frustraties. Vriendelijke groeten, Wendy | |
| Gerardo: | Zaterdag, juni 08, 2019 08:23 |
| Dat is moeilijk. Hoe vind je dan rust. | |
| Hans Winter: | Zaterdag, juni 08, 2019 01:10 |
| het klinkt echter als ieders heel existentiële angst in verhevigde, intenser vorm die je ontzet zonder object doorheen gepieker zonder verder brengen vertelt dat je niet toe kan komen aan je levensloop. misschien zo naar mijn zien... groetje, hans |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juni 07, 2019 19:01 |
| helaas , sterkte th | |
| claire vanfleteren: | Vrijdag, juni 07, 2019 17:54 |
| Hoofdpijn kan verschrikkelijk zijn en wie het niet heeft kan het niet begrijpen, maar zorg ervoor dat je naar iemand gaat een dokter of zo, die uw frustratie van onbegrip voor uw situatie wel begrijpt. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Wendy Vandebroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2019 | ||
| Thema's: | ||