Ooit komt de zon
Tranen van pijn of verdriet
ze blijven soms stromen
Tranen van zwakte of eenzaamheid.
Tranen die niemand ziet.
Soms zijn ze om het verleden,
om het heden of misschien voor wat nog komen moet.
Voortdurend om je heen die angst
om de waarheid soms zo hard.
Het is niet te omschrijven
of uit te leggen.
Het doet pijn om toe te geven
Maar van binnen blijft het kleven.
Doch ergens in de verte
zal de zon opgaan
En zullen door haar stralen
Een lach die tranen verslaan
ze blijven soms stromen
Tranen van zwakte of eenzaamheid.
Tranen die niemand ziet.
Soms zijn ze om het verleden,
om het heden of misschien voor wat nog komen moet.
Voortdurend om je heen die angst
om de waarheid soms zo hard.
Het is niet te omschrijven
of uit te leggen.
Het doet pijn om toe te geven
Maar van binnen blijft het kleven.
Doch ergens in de verte
zal de zon opgaan
En zullen door haar stralen
Een lach die tranen verslaan
Over dit gedicht
| Auteur: brunclair | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2019 | ||
| Thema's: | ||