Maan
maan
ik heb
geprobeerd
uit de stilte
van mijn woorden
naar voren te treden
me voor het eerst
te laten zien
in de hoofdletters
waarmee ik altijd
de wereld bekeek
de kleine letters
had ik als kind
al heel vroeg
begrepen en daarna
leren leven
ik wist dat dit
niet alles kon zijn
er was een gordijn
van volwassen zijn
om ooit te passeren
maar ik kreeg
taal nog teken
terwijl wij al zoveel
op elkaar leken scheen
maan een verkeerde tijd
wil melker
10/06/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 10, 2019 10:56 |
| Ik krijg de indruk van een Volle Maan, wassend van groot naar klein en terug. Gaat mooi samen in een verhaal of gedicht. Geef haar een warme knipoog in het maanlicht. Aardig bedacht Wil en mooie dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 10, 2019 10:25 |
| alles verglijdt in volwassenheid. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2019 | ||
| Thema's: | ||