Op automatische piloot eet ik mijn ontbijt,
raak mijn gedachtes niet kwijt.
In mijn hoofd evalueer ik ons gesprek,
ik voel me nu ontzettend gek.
Verdriet dat het zo gelopen is,
de eigenschappen die ik mis.
Opluchting dat ik mijn 'ei' kwijt kon,
gevoelens als een kameleon.
Blijf zeggen tegen mezelf: het is goed,
maar je zit in mijn bloed.
Teleurgesteld dat mijn liefde niet goed genoeg was,
onze relatie werd een te zware tas.
Gefrustreerd wel te noemen,
verwelkte bloemen.
Mijn benen staan nu in de split,
door de strijdige gevoelig die ik bezit.
Gefrustreerd en boos door hoe het is vergaan,
het gemis met een dikke traan.
Het geluksgevoel als ik je zie daar doorheen,
ik ben duidelijk niet van steen.
Je bent niets veranderd in de tijd,
hoe je nog steeds in je drukte vastbijt.
Hoe de problemen met je ex nu op een andere manier komen,
nog steeds een man van het dromen.
De onvoorwaardelijke liefde naar je zoon,
maar ook hoe het zelfs gaat met je loon.
Je lijkt geraakt door wat er is gebeurd,
alsof het je heeft gekleurd.
Maar zodra je verleidt wordt,
aan hormonen niet tekort.
Soms vraag ik me af of je echte liefde wil kennen,
of dat je juist daarvoor weg wil rennen..
Bang om geraakt te worden,
bang voor de vingers op jou borden.
Als een pitbull je eigen plekje beschermen,
je gevoel en angst afschermen.
Niet te dichtbij laten komen,
misschien door het verleden is dat ontnomen.
Het lijkt alsof je jezelf niet meer volledig durf te geven,
je daardoor meer voor jezelf ben gaan leven.
Ik probeer te begrijpen wat ik telkens zie in jou leven,
bij mensen die je liefde hebben gegeven.
Het is een machteloze frustrerende strijd geweest,
om een plek te krijgen in je leven, haal ik mij voor de geest.
Ik hoop dat je ooit in staat bent ergens echt voor te gaan,
en echt te blijven staan.
Jij maar ook je toekomstige partner verdient dit geluk,
hopelijk gaat het dan niet meer stuk.
Krijg je vertrouwen in de liefde terug,
wandel je samen over die brug.
Soms wilde ik dat je beste vriend er nog was,
dan zou die je kunnen helpen met die tas.
Die zou de onnodige bagage eruit gooien,
in de zee uit strooien.
Misschien zou je dan meer ruimte hebben in de koffer van het leven,
en kun je volwaardige liefde ontvangen en geven.
Ik hoop dat je gelukkig wordt in het leven,
ik zal altijd om je blijven geven.