Ik ben nogal onstuimig en ik kom mezelf vaak tegen
en raakte daardoor, meer dan eens,
vanuit de drup in regen.
Al werd ik onlangs zeventig, ik ben nog geen bejaarde.
Ik ben nog steeds heel levendig
en wou dat dit bedaarde.

Ik zit nooit stil en doe best veel en ben heel ondernemend.
Bezie het leven als geheel
en ben niet dementerend.
Maar soms gaat het behoorlijk mis en dat staat weer garant
voor wekenlange ergernis
en in de lappenmand.

Zo viel ik pas nog van een dak en brak daarbij mijn bekken.
Zit nu in een verzorgingshuis
en heb niks om te kleppen.
Het zit hier vol met ouwe lui, die zijn gestopt met leven.
soms opgerold in een fauteuil,
en alles opgegeven.

Ze kijken wazig voor zich uit en hebben niets te winnen.
Ze maken soms wel wat geluid,
maar vaak geen hele zinnen.
En in dit voorportaal des dood, moet ik revalideren.
Ik voel me als een idioot,
maar blijf het toch proberen.

Vanmiddag was Bettina hier, een vrouw om van te houwen.
Ze is beslist geen knuffeldier
en nee, we gaan niet trouwen.
Toch is ze best wel heel dichtbij en houd me constant bezig.
We laten elkaar altijd vrij,
toch is ze steeds aanwezig.

Het is haar geur van wierrook, die ze bij mij achter liet.
Die maakt haar bijna tastbaar,
waardoor ik nog geniet.
Verliefdheid dat gaat vaak voorbij, maar liefde blijft bestaan.
Bettina is vaak zo dichtbij,
dat ik haar kan verstaan.

Bettina kon mijn dochter zijn, maar ik ben niet haar vader
en wat wij voelen voor elkaar,
staat in een ander kader.
Wij samen zijn veel meer dan twee, het overstijgt ons wezen.
en geeft ons beiden de entree,
elkander te genezen.

Dat is geen grootspraak, of een feit, het is gewoon een wonder.
Het is voor ons de werkelijkheid,
maar het blijft wel bijzonder.
Wanneer je onvoorwaardelijk, durft geloven in dat ‘samen’,
schept dat een band van liefde,
die je niet kan beramen.

Wanneer je samen één bent, en samen méér dan twee,
dan hapert elke  logica,
maar wat doe je ermee?
Dan heb je iets gevonden, waar mensen naar verlangen.
Dan heb je je verbonden
en mag je gaan ‘ontvangen’.


Ik heb dit gedicht geschreven in de revalidatie,
​die heel voorspoedig gaat!