Je bent een schim geworden,
van de schoonheid die je was.
De moed die je had
is reeds lang vervlogen.
Je stelt je vrienden
zwaar op de proef.
Ze blijven geduldig wachten
tot je niet meer zegt:
"Morgen ga ik echt stoppen."
Maar wanneer breekt
morgen dan aan?
Code-Y: | Woensdag, juni 19, 2019 01:20 |
Tijd kan wonden maken tot aan de ziel. Des te meer als na beloften, die genoemde tijd niet aanbreekt. Soms moet een mens zelf eerst breken, alvorens een nieuwe morgen dat aan kan doen. Dan staan zij voor haar klaar, geduldig wachtend. Werkelijk prachtig verwoordde zorgen, Bert. |
|
ILse Bruintjes: | Dinsdag, juni 18, 2019 13:20 |
mooi ook begripvol gedicht | |
teun hoek: | Dinsdag, juni 18, 2019 08:51 |
ondersteunende aandacht kan veel doen . th | |
Aquarel: | Dinsdag, juni 18, 2019 08:23 |
Klinkt zwaar, voor diegene, die geen licht meer ziet, en voor vrienden die zien hoe diegene dooft. Belangrijk om liefdevol te blijven helpen herinneren aan hoe mooi het leven kan zijn, en hoop te koesteren, juist nu diegene de hoop verloren is. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Auteur: Bert Lagom | ||
Gecontroleerd door: Bert Lagom | ||
Gepubliceerd op: 18 juni 2019 | ||
Thema's: |