Ken je dat gevoel:
altijd zullen afwijken.
Weet je wat ik bedoel?
Het gevoel te bezwijken.
Het intense verdriet,
de zwarte sluier daalt neer.
Geliefd voel je je niet,
de leemte groeit meer en meer.
Eenzaamheid overheerst,
geen vrienden meer om je heen.
De hevige pijn heerst,
je bent compleet alleen.
Schaamte zal nooit meer afnemen,
je stoot iedereen af.
Angst begint over te nemen,
je geeft jezelf straf.
De angst verlaten te worden,
mensen tot last te zijn.
Je ziet enkel nog horden,
voelt je ontzettend klein.
Plezier lijk je niet te ervaren,
je toekomstperspectief is verdwenen.
Het verleden achtervolgt je al jaren,
continu loop je op je tenen.
Je wens ergens bij te horen,
de angst zelfs daarin te falen.
De strijd lijkt al verloren,
je bent aan het verdwalen.
Afgepeigerd door de strijd,
de dood lijkt zo aantrekkelijk.
Het doel ben je kwijt,
leven is betrekkelijk.
Ken je dat gevoel:
niet te leven.
Weet je wat ik bedoel?
Dit is enkel overleven.