Lumenitsa lief
LUMENITSA LIEF
Haar heb ik nooit volledig begrepen
zij was ongrijpbaar als het licht
van nog ongekende sterren, manen
zwarte gaten en ros gekleurde planeten
Ik schat de afstand tussen ons nu
met op de tafel een karaf water
waarin sneedjes van citroenen drijven
Ik vul de waterglazen tot de rand
Zij waarschuwt met een vinger omhoog
doet mij aan haar moeder denken
de thee in de bekers schenken
de afstand tussen ons blijft groot
Haar heb ik nooit volledig begrepen
zij was ongrijpbaar als het licht
van nog ongekende sterren, manen
zwarte gaten en ros gekleurde planeten
Ik schat de afstand tussen ons nu
met op de tafel een karaf water
waarin sneedjes van citroenen drijven
Ik vul de waterglazen tot de rand
Zij waarschuwt met een vinger omhoog
doet mij aan haar moeder denken
de thee in de bekers schenken
de afstand tussen ons blijft groot
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, juli 04, 2019 12:20 |
| genietend zien th | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, juli 04, 2019 11:36 |
| Tjonge... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||