Geen excuus
Het vertrouwen dat je uit mij zoog,
door het geloog.
Spijt was niet jouw woord..
ik continue balancerend op een koord.
Grenzen verlegt en ogen toe gedekt,
vergeven wat er is gezegd.
De pijn komt soms als doorns terug,
veroorzaken littekens op mijn rug.
Verdriet wat te zwaar is om te dragen,
een hoofd vol vragen.
'Het spijt me' is nooit oprecht gekomen,
alleen mijn tranen bleven stromen.
Ik heb je vergeven dacht ik nog,
maar de pijn die steekt toch.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, juli 10, 2019 16:16 |
| Wens je veel sterkte toe Animola. Zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, juli 10, 2019 12:55 |
| koersverleggend th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||