In stilte verbonden..
In stilte verbonden..
Een zuchtje wind.
Kriebelt door mijn haren.
Ik sluit mijn ogen.
Hoor de stilte.
Achter alle geluiden.
Ik voel mij een.
Een met al het leven.
De mens, natuur en dieren.
Zonder gedachten.
Stap ik verder.
Door het zand.
Laat ik mijn spoor na.
Een zuchtje wind.
Kriebelt door mijn haren.
Ik sluit mijn ogen.
Hoor de stilte.
Achter alle geluiden.
Ik voel mij een.
Een met al het leven.
De mens, natuur en dieren.
Zonder gedachten.
Stap ik verder.
Door het zand.
Laat ik mijn spoor na.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, juli 15, 2019 22:22 |
| Mooi gedicht, een rustgevend gevoel. Gts Clarice | |
| Hans Winter: | Maandag, juli 15, 2019 19:27 |
| in eenheid in eenvoud wezen is onze uiteindelijke ijking, om zelf te beleven en dan ook het over te gaan geven aan onze beginners, de kinderen, ons telkens weerom hans |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juli 15, 2019 18:27 |
| Een gedicht naar mijn hart Moongirl. Heel fijn om te lezen. Mooie avond. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||