Nachtzoen
Nachtzoen
Wanneer ik op de grens
van slaap en waken
over het lege kussen strijk
zie ik enkel een streepje maanlicht
alsof zij haar gordijn doet openschuiven
en miljoenen sterren strooit
zo valt het allerlaatste licht nog
binnen handbereik
dan plooit mijn mond een glimlach
sluit mijn ogen
in gedachten zie ik je wuiven
kust me goede nacht
in dit kort moment van beseffen
ben je verder weg dan ooit
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, juli 18, 2019 22:01 |
| Een stille eenzaamheid vol gevoel in het licht van een streepje maanlicht zo liefdevol, zo gemist en liefhebbend. Ontroerend mooi Anneke. In hart en ziel verbonden. | |
| spiritoffreedom: | Donderdag, juli 18, 2019 12:06 |
| eenzaamheid kan kwellend zijn | |
| waterval: | Woensdag, juli 17, 2019 18:46 |
| mooi en rakend gedicht.... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Clarice: | Woensdag, juli 17, 2019 18:36 |
| Mooi gedicht, Anneke. Een gedachte die van het hart komt, gts Clarice | |
| Hans Winter: | Woensdag, juli 17, 2019 17:51 |
| de nacht verdiept het samen tot het slapen gaan dat als een dagdroom verliep. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||