een hart gestolen van een bastaard
ik ben die prins
die gevallen is van het witte paard
zeeen van tranen geven mij de uitvaart
ik ben vervallen als een lot etenswaar

wie heeft deze kaarten geschud
een hart dat leeggezogen is
en emotioneel blut

loop ik in een steeg rond als een zombie
zo gebroken dat de flikken
mij oppakken in hun combi

mijn tranen blijven vallen
in droge valleien
blijf ik vallen over mijn ophou kaseien

ophoudende kritiek maakt mij ziek

de kaseien zijn in duizend stukken gegooid
het zand is in mijn ogen gestrooid

een modder waar ik doorheen moet
mijn tranen vallen in eb
en in zoute vloed
de grens is bereikt
het loopt over
mijn kokend bloed

het gevoel lijkt nu wel eindeloos leeg
nu voel ik het juiste gevoel
dat ik van mijzelf kreeg