In de wandelgang
In de wandelgang
In de wandelgang
van ‘t oude hoofd
dwaalt de drang van schrijven
zal dat blijven delven
uit de kabbelende stroom van leven
een gedachte die bewoog
maar niet keren wilde
het grote kind met zorgen
dat in ontroering
mijn moederhart verstilde
en wagenwijd ontsloot
ik neem het altijd mee
toch eens los zal moeten laten
tot voor de drempel van de dood
draag ik die gedachten
als een zacht stromende rivier
naar open zee
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Rudi J.P. Lejaeghere: | Zondag, augustus 11, 2019 11:18 |
| Een ontroerend mooi gedicht, Anneke. Groot is een moederhart, dat klopt. Graag gelezen. | |
| Clarice: | Zaterdag, juli 27, 2019 22:08 |
| Begrijpelijk, Anneke, een kind is een deel van jezelf. Heel mooi gedicht, gts Clarice | |
| Werner S: | Vrijdag, juli 26, 2019 16:14 |
| beschouwd van een trouw hart en een goed hart plaatsen met een goed gedacht mooi Groetjes Werner S | |
| Compostje: | Donderdag, juli 25, 2019 22:10 |
| Hopelijk een lange lange kabbelende rivier. | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 25, 2019 09:34 |
| moeilijk Anneke, verslechtert het snel veel kracht toe gebeden. teun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2019 | ||
| Thema's: | ||