vlucht
de zon brandt
vogels heffen hun gezang aan
in het gras krioelen mieren
door elkaar
wanordelijk
wolken trekken voorbij
vormen mozaieken met een helderblauwe lucht
een groene waas omringt me
tinten zetten zich af tegen de achtergrond
gevoelens sluipen bij me binnen
allerlei beelden schieten voor m'n ogen
herinneringen, ideeën, gevoel, zakelijkheid
even wordt alles me te veel
sluit ik me af
en ga weg
kruip ik in m'n wereld
droombeelden die ik altijd weer oproep
ik vlucht
verschuil me in fantasie
Reacties op dit gedicht
| green eyes: | Woensdag, augustus 29, 2007 14:46 |
| wauw.. | |
| Hanneke Eirinn: | Zaterdag, juni 01, 2002 01:15 |
| dat je 'n wereld hebt om je in te verschuilen is toch alleen maar goed?.. mooi geschreven Cedric. | |
| waterval: | Vrijdag, mei 31, 2002 23:50 |
| soms is het wel eens teveel,....maar een eigen fantasiewereld waar je in kan stappen is een zeldzaam voorrecht....geniet ervan.... | |
| Thecool: | Vrijdag, mei 31, 2002 23:36 |
| blijven doen en vooral er over schrijven |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, mei 31, 2002 18:48 |
| heerlijk die eigen wereld... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rivendel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||