Geen enkel schepsel is zo dapper en sociaal als de vrouw

In de omgang met familie gaat ze tot bijna onhaalbare hoogte

Hoezeer ze ook gekwetst en ontkend wordt, ze blijft vaak trouw

Hoeveel tranen van wanhoop ze ook huilt, haar hart lijdt zelden aan droogte

Ze voelt met veel schepsels in zekere mate mee, van levensgrote tot piepkleine

Een duw en slag van haar kind geeft haar weinig meer dan een zere plek

Gevoelens van angst, boosheid en verdriet weet ze vaak moedig te omheinen

Honger naar ideale liefde is opgegeven, maar in lichtpuntjes in zware relaties heeft ze altijd trek

Zelfs voor haar oersterke, onberekenbare vechthond is ze niet echt bang

Scheldkanonnades van haar man die haar soms het diepst raakt, wimpelt ze wijselijk af

Al is hij nooit echt toegeeflijk, ze plakt hem vaak simpelweg in gedachten opgelucht achter het behang

Als haar vechthond haar wil bespringen weet haar stembuiging het meteen te bedaren tot 'waf, waf!'

Haar hele leven leert ze van en doorstaat ze op unieke, ontroerende wijze de diepste dalen

Dit alles staat lijnrecht tegenover haar immense angst voor spinnen die haar dapperheid plots ontginnen

Als zo'n piepklein mormel ook maar 1 stap haar kant uitzet, weet ze plots niet meer waar ze hulp moet halen

Haast onbegrijpelijk dat bij het zien van zo'n onschuldig beestje haar moed weer bij 0 moet beginnen