tussen het blauw en rood
ik geef mezelf op als vermist
lig niet meer languit achter ’t glas
mijn kalend hoofd draagt nu de dag
al lijkt die op een steile bergwand
die ik beklimmen moet
maar deze dinsdag dicht ik mij
in ’t groen van velden, akkers
in koren tussen ’t blauw en rood
langs kronkelpaden
draag ik mij in mijn armen
over mijn handen klotste de zee
sunset 06-08-2019
Vandaag sta ik op het open podium in de zintuigentuin in Heerhugowaard (NL).
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, augustus 06, 2019 23:37 |
| Anneke Bakker, Dank voor je lezen en meelopen en nog een vredevolle dinsdagavond. Warme genegen groet, |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 06, 2019 09:40 |
| In gedachten loop ik door het door jou geschetste kronkelpad en geniet van alle kleuren. Heel mooi gedicht Sunset. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
