tranende ogen druipen
ik kan mijn hoop opgeven
om voor haar niet meer verder te leven
om de hoop te verbergen onder zand
onder gegraven bodem weg te zinken
ik hoop dat de wind komt
vanuit een andere kant
dat de zon het land
en zand laat blinken
over de horizon
onderuit omhoog gewaaid over de grond
dat morgen de wind terug waait
en dat mijn ziel
mijn lichaam terug aait
dat mijn leven
terug in zijn voordeel draait
een onderhandeling
die het lot zal besluipen
welke prikkel brengt mij buiten
het is alleen haar prikkel
die in mijn gevoel wil kruipen
en uit mijn tranende ogen
zal druipen
om voor haar niet meer verder te leven
om de hoop te verbergen onder zand
onder gegraven bodem weg te zinken
ik hoop dat de wind komt
vanuit een andere kant
dat de zon het land
en zand laat blinken
over de horizon
onderuit omhoog gewaaid over de grond
dat morgen de wind terug waait
en dat mijn ziel
mijn lichaam terug aait
dat mijn leven
terug in zijn voordeel draait
een onderhandeling
die het lot zal besluipen
welke prikkel brengt mij buiten
het is alleen haar prikkel
die in mijn gevoel wil kruipen
en uit mijn tranende ogen
zal druipen
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, augustus 12, 2019 22:32 |
| Heel mooi je gevoel weergegeven, Werner, dan moet je ervoor gaan. Helaas ook loslaten als het toch niet mag zijn. Ik wens je veel geluk toe, gts Clarice | |
| teun hoek: | Maandag, augustus 12, 2019 10:08 |
| hoop doet leven th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 12, 2019 09:24 |
| Blijf hopen en geloven in de liefde Werner, ik wens je veel geluk en dat de zon jouw tranen zal drogen. Zonnige groet. Anneke |
|
