Bij het krieken van het ochtendlicht
Ik vang de dauwdruppels met mijn hand.
De natte kristallen van het vroege ochtendland.
Een heel decorum trekt aan mij voorbij;
Een simpele hoeve tussen grazige velden
met koeien in de wei.
Ik ontwaar bij het krieken van het ochtendlicht.
Een nieuwe dag toont langzaam zijn ware gezicht.
Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht.
De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht
heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil.
Een hele droomwereld ging aan mij voorbij.
Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht.
Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht.
De natte kristallen van het vroege ochtendland.
Een heel decorum trekt aan mij voorbij;
Een simpele hoeve tussen grazige velden
met koeien in de wei.
Ik ontwaar bij het krieken van het ochtendlicht.
Een nieuwe dag toont langzaam zijn ware gezicht.
Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht.
De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht
heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil.
Een hele droomwereld ging aan mij voorbij.
Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht.
Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht.
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, augustus 20, 2019 20:44 |
| het goud in de mond verwoordt de morgenstond |
|
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 20, 2019 09:04 |
| een mooi begin th | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 20, 2019 08:34 |
| Wat een heerlijk gedicht laat je ons lezen zo bij het ochtendkrieken het wordt vast een stralende dag Willem. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||