Schemert traag licht
schemert traag licht
waar vaag
contouren
spannend maakte
verloor focus
woordloos
zeggingskracht
omdat zuivere
waarheid die hem
ontnomen had
zacht schemert
traag licht zijn
spanningsboog
oplossend
in de lichte
veelheid hoog
aarde rakend
vallen gaten in
fundamenten
waar controle
al eeuwen het
zicht heeft gemist
op het vaag
dat ook heden nog
geen hemel draagt
wil melker
22/08/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 22, 2019 20:14 |
| Het vage van een hemelse spanningsboog schemert zo zacht waar ik van hou. Mijn lief woont daar, vandaar. Heel mooi Wil en graag gelezen. Wens je een hemelsmooie avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, augustus 22, 2019 19:06 |
| doch er wel is. th | |
| september: | Donderdag, augustus 22, 2019 18:47 |
| Een gedicht wat erg mooi is en voor mij als lezer meerdere keren gelezen wil worden. Alsof er een lichtspel is of belicht wordt terwijl je er net niet bij kan komen. Niettemin een sfeer/ gevoel duidelijk doorheen schemert. Als traag licht wat schemert. Mooi beeldend gebracht. Op het leven zelf ook. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||