Ik zonder jou
IK ZONDER JOU
Het is tussen ons als spreken
in een dode taal en de klanken
klinken nauwelijks vaag bekend.
Zacht wordt een woord herhaald
de angst wordt groter en groter
bij het nauwkeuriger wegen.
De dag komt als een rover
doet de vermoeide ogen zeer.
De zon komt op in zijn pracht
het zelf herkent zich niet meer.
Kan niet geloven dat wat gedeeld
voor de wind blijft, verwaait.
De minuten rijgen zich aaneen
in nodeloos herhalen en vermalen
tot fijn stof, onzichtbaar verdwijnt
in ogen, neusgaten en longen
van ons lijfelijk bestaan op zoek
naar de bron van verjongen.
Het is tussen ons als spreken
in een dode taal en de klanken
klinken nauwelijks vaag bekend.
Zacht wordt een woord herhaald
de angst wordt groter en groter
bij het nauwkeuriger wegen.
De dag komt als een rover
doet de vermoeide ogen zeer.
De zon komt op in zijn pracht
het zelf herkent zich niet meer.
Kan niet geloven dat wat gedeeld
voor de wind blijft, verwaait.
De minuten rijgen zich aaneen
in nodeloos herhalen en vermalen
tot fijn stof, onzichtbaar verdwijnt
in ogen, neusgaten en longen
van ons lijfelijk bestaan op zoek
naar de bron van verjongen.
Reacties op dit gedicht
| Stanislaus Jaworski: | Vrijdag, augustus 23, 2019 10:33 |
| EK SONDER JOU Dit is soos om tussen ons te praat in 'n dooie taal en die klanke klink skaars vaag bekend. 'N Woord word saggies herhaal die vrees word groter en groter as u meer akkuraat weeg. Die dag kom soos 'n rower maak die moeë oë seer. Die son kom op in sy prag die self herken hom nie meer nie. Kan nie glo wat gedeel het nie voordat die wind aanhou waai. Die minute bedrading hom aaneen in onnodige herhaling en slyp totdat fyn stof onsigbaar verdwyn in oë, neusgate en longe van ons lijfelijk bestaan op soek na die bron van verjonging. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||