Geen besef van tijd, geen besef van de dag, geen besef van het leven. Ik sta op en dan begint het zweven. Ik heb honger maar geen zin om te eten. Ik verveel me, maar heb geen zin om iets te ondernemen.
Wachtend totdat iemand mij vraagt om mee te gaan om samen tijd door te brengen, maar weet dat ik het initiatief zelf zal moeten nemen..... zoals altijd.
Ik heb het gevoel dat de vriendschappen die ik heb, ik aan het forceren ben. Wil dat vrienden eindelijk de eerste stap nemen om contact op te nemen, maar weet diep van binnen dat dat niet zal gebeuren en om een sociaal isolement te voorkomen
Wordt ik degene... die zal vragen hoe het met ze gaat en of ze willen afspreken.
Geen besef van tijd, geen besef van de dag geen besef van leven. Het leven heeft veel fijne maar ook wat minder fijne momenten, dit is er weer zo eentje.