Alleen
Heel mijn leven
knok ik al alleen
In m'n jeugd
hulp was er geen
Heel mijn leven
knok ik al alleen
In m'n huwelijk
kreeg ik een hart van steen
Heel mijn leven
knok ik al alleen
Ook na mijn scheiding
hield ik mijzelf op de been
Heel mijn leven
knok ik al alleen
Met een verslaafde zoon
ik kon nergens heen
Heel mijn leven
knok ik al alleen
Ook in de liefde
er is er geen één
Heel mijn leven
wapen ik mijzelf
Steen voor steen
blijf ik alleen?
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 29, 2019 08:27 |
| Op 'n dag kom je zomaar de ware liefde tegen, je zult het meemaken, blijf hoop houden want hoop doet leven. Ik wens het je toe Mamke met warme groet. Anneke |
|
| Clarice: | Woensdag, augustus 28, 2019 23:10 |
| Een gedicht dat raakt, Mamke, ik denk dat het wel komt als je je ervoor openstelt. Maar je vertrouwen in mensen is misschien gaandeweg geslonken. Gts, Clarice |
|
| voske: | Woensdag, augustus 28, 2019 18:07 |
| Alleen is veilig, maar je mist wel wat zo. | |
| teun hoek: | Woensdag, augustus 28, 2019 11:43 |
| ergens kan willen je val zijn , sterkte th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mamke | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2019 | ||
| Thema's: | ||