Tongen
Hoe kan ik van minder spreken,
Het zoet tast mijn verstand aan,
Dromen met toefjes slagroom
De takken aan bomen hangen
Onder het gewicht van appels en peren
Ik voel me loom worden
Een gewaarwording tussen waken
En doezelen in
Tijd tikt, ik kijk maar zie niks
Hoe kan ik van minder spreken,
Terwijl ik de speeksel van mijn lippen lik
Mijn blik het kersje fixeert
Scheer ik schaapjes over één kant
En vinger het hek van de dam
Kijk mij behendig zijn!
Drie flikflakken, spagaat
En een broek scheur verder
De wijzer staat vijf voor twaalf
Hoe kan ik dan nog van minder spreken,
Een waterval aan woorden,
Tsunami aan gevoelens
En een karakter niet te breken
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, september 11, 2019 21:06 |
| Een echte Mima :) Heel goed gedicht waarmee je in gevoel laat zien, ervaren en je onderscheidt. Meermaals gelezen. Fijne avond. Liefs. |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, september 07, 2019 15:33 |
| het leven vieren mag je plezieren, ietsje relativeren laat het ach deze dag in ere verkeren. groetje voor je beider goedmoedig zijn ontmoet, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2019 | ||
| Thema's: | ||