Rust van reflectie
rust van reflectie
jij ving
druppels
met je hand
liet ze stromen
in een plas
langs de rand
van de weg
in groeiende
kringen dreef
je gezicht
op het water
dat wonderlijk
golfde in cirkels
steeds later
je lachte
ondeugend
spatte bewust de
rust van reflectie stuk
in de chaos van
regen kwamen we
jou niet meer tegen
wil melker
13/09/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, september 13, 2019 11:39 |
| verstoorde reflectie .jeugdige baldadigheid . th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, september 13, 2019 08:32 |
| Het gezicht in de plas is verregend van wat het was, uiteen gespat. Mooi werk Wil, en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2019 | ||
| Thema's: | ||