Een soort van kunstenaar
Ik herinner mij nog
de heuvels, de bergen,
de kou,
het uitzicht,
Wauw!
De doener,
ontspannen.
Gevormd
in goede zin.
Die raad wil hebben.
De tovenaar,
een soort van kunstenaar.
Het is koud
winter,
en het leven eindig.
Ik herinner mij nog
de heuvels, de bergen.
En die tovenaar,
met eigen filosofie.
Vurig zijn de jaren,
geen korte termijn strategie.
Het was lopen schrijven
klimmen schilderen,
stilstaand
bewegen naar iets.
Aangestuurd door industrie,
ontspannen op de fiets.
De tovenaar,
een soort van kunstenaar.
de heuvels, de bergen,
de kou,
het uitzicht,
Wauw!
De doener,
ontspannen.
Gevormd
in goede zin.
Die raad wil hebben.
De tovenaar,
een soort van kunstenaar.
Het is koud
winter,
en het leven eindig.
Ik herinner mij nog
de heuvels, de bergen.
En die tovenaar,
met eigen filosofie.
Vurig zijn de jaren,
geen korte termijn strategie.
Het was lopen schrijven
klimmen schilderen,
stilstaand
bewegen naar iets.
Aangestuurd door industrie,
ontspannen op de fiets.
De tovenaar,
een soort van kunstenaar.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: WouterLAM | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2019 | ||
| Thema's: | ||