Mijn paradox woorden liggen in de box
Woorden spelen in tonen
Van antwoorden in hoofdkronen
Wat valt er nog allemaal te vertellen
Want de boosheid wil mij knellen
Droevige zinnen willen diep in mij aankomen
En willen van het ongemakkelijke herbeginnen
Het is het duister dat in mij wil wonen
Zich heeft vast genesteld in mijn gedachten
En daar de voeding is van mijn angsten
De vrede moet maar buiten wachten
Paranoia in alle kwadraat
In hoeken en punten die prikken
Mijn onderbewust houd zich paraat
Alles wat inademd wil mij stikken
Het heeft alles ingekadert
Het kwaad
En ik moet dit maar pikken
Anneke Bakker: | Vrijdag, september 20, 2019 18:11 |
Heftig verwoordt in dit gedicht Werner. Ik wens je alle goeds en veel sterkte. Anneke |
|