toen in de nacht dennenaalden vielen
was jij verheugd over hun aanraking
eenzaam alleen en droef
de wind gaf je een beeld over het woeste
het vergankelijke leven
het stervenswoud
elkeen die jij gekend had
waren al gevallen
jij je oude benen versleten
nieuw wou je zijn onvergankelijk
en niet te vergeten
jij zocht maar hoorde alleen de fluisterwind
dennenaald
de aanraking
hun droeve val
maar ergens heel ver en diep in jouw hart
hoorde jij ineens zijn stem opnieuw zingen
ook hij was gevallen gegaan verdwenen
daar was het leven de kloof de vrede
altijd bezong hij het zwaard des levens
ook zijn eigen eindeverhaal
vanuit zijn mond heb jij het gehoord
stof tot aarde geen enkele waarde
aardeland
dat wou jij horen in droefnacht
onverwacht kwamen zijn woorden
onverstaanbaar
toen wist jij het ineens weer te plaatsen
sterrennacht
daarna ben jij gaan kijken
zijn graf
het einde
daar was het weer jouw einde
ineens vormde zich terug het geschreven fluister
dichtwoorden uit het verre verleden
over vleugelen en geboorte
stromende tranen en jij sloot jouw ogen
verbaasd was de innerlijke roep
wie ben jij
waarom is hij de vriend van Hem uit de toekomst
Hij die in uw wereld niet kon zijn