Het is zo pijnlijk en vreselijk
om met de fouten van mijn verleden
geconfronteerd te worden
in de huidige tijden.

Ik voel me opgesloten
in een lege kamer
met de demonen
van lang vervlogen tijd.

Ik zie geen uitweg meer
om me te verlossen
van die daden
welke ik zelf heb gecreëerd.

Ik kruip in mijn ondoordringbare schulp
omdat ik bang ben geworden
voor de kwetsende kritiek
die ik ongevraagd onderga,

Niemand kan in mijn hoofd kijken
en de demonen zien
die werden geboren
in mijn lang vervlogen tijden.

Maar de mensen die me uitdagen
zijn niet mijn vijanden
maar hebben helpende handen
om me te leren omgaan met mijn verleden.

Daarom dat ik de deur open
om hun helpende handen
aan te raken en naar hun te luisteren.
Zo kan ik weer leven.

Vooral die ene vriendin
die ik ongewild heb gekwest
wil ik sorry zeggen.