De eerste mist
de eerste mist
zacht vluchten
dromen voor mij uit
ik hoed ze als
makke schapen
de wolletjes maken
nauwelijks geluid
ze lichten op
in ondergaande zon
hun vachten kleuren
fragmenten uit
delen van de dag toen
zon nog warmte had
nu ademen zij
wolkjes lucht waarin
fantasie creaturen op
de vlucht doet slaan
en dieren rusten gaan
in hun eerste slaap
zacht blatend en
verdwijnend in het
laatste rood schurken
zij lichaamswarmte aan
elkaar terwijl de eerste
mist naar dromen gist
wil melker
10/10/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, oktober 10, 2019 15:59 |
| Heel mooi herderlijk schrijven Wil, warm en wollig voor op de kansel. Zonnige groet stuur ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, oktober 10, 2019 11:08 |
| vervaging in de ruimte waar warmte en kou elkaar raken mooi th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2019 | ||
| Thema's: | ||