Ingetogen
ingetogen
ik ken de momenten
waarop haar lach
langzaam ingetogen wordt
het woord omfloerst
klinkt en met emoties
beladen zijn boodschap zingt
in zacht mineur
kleurt de stemming
naar wat donkere kanten
is het bewegen
minder luid en feeëriek
dan toen de groep nog danste
zij zijn geraakt door een
diep verdriet dat onverwacht
tevoorschijn schiet
herkennen in samengaan
de tragische omstandigheden
waaronder mensen leden
toch ervaren zij de moed
om verder te gaan
het leven weer te laten klinken
als ogen helder blinken
hebben zij het goed gedaan
hun schip zal nooit echt zinken
wil melker
17/10/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, oktober 17, 2019 12:18 |
| de spiritualiteit van de ouderdom. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, oktober 17, 2019 08:03 |
| In dit gedicht zie ik een groep vluchtelingen hun emoties tonen, hun moed hervatten en verder gaan. Tragisch, maar heel rakend verwoordt Wil. Wens jou een mooie dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2019 | ||
| Thema's: | ||