Zij gaan
Als mensen vluchten moeten.
Niet meer durven omkijken.
Grote ogen angstig door tranen heenkijken.
Gekromde ruggen bijna alleen nog vragen mee mogen nemen.
Draait de wereld gewoon door.
Zij staren,belaagd door weggeblazen vrijheid
Naar een onbekende verte.
en willen weten hoe rust voelt.
Bezit is voor hen alleen nog maar een vraag.
Geschiedenis glipt hen door de vingers.
Vasthouden lukt niet meer.
En de wereld draait gewoon door.
Onder dezelfde maan spreken geluk en verdriet elkaar tegen.
Iedereen is van de wereld
En ...
De wereld gaat gewoon door.
Niet meer durven omkijken.
Grote ogen angstig door tranen heenkijken.
Gekromde ruggen bijna alleen nog vragen mee mogen nemen.
Draait de wereld gewoon door.
Zij staren,belaagd door weggeblazen vrijheid
Naar een onbekende verte.
en willen weten hoe rust voelt.
Bezit is voor hen alleen nog maar een vraag.
Geschiedenis glipt hen door de vingers.
Vasthouden lukt niet meer.
En de wereld draait gewoon door.
Onder dezelfde maan spreken geluk en verdriet elkaar tegen.
Iedereen is van de wereld
En ...
De wereld gaat gewoon door.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2019 | ||
| Thema's: | ||