Er wel en niet zijn
Wonend aan de rand van een bos
ga ik soms helemaal los
en ren door de bladeren heen
zo fijn
Ik voel mij dan als een kind
zo klein.
Wonend aan een klein natuurgebied
verlies ik mij soms in een lied
en tijdens het wandelen
fluit ik er vrolijk op los
op weg naar het bos.
Wonend aan het water met een brug
droom ik soms eventjes terug.
Plotseling gaat de deur open
en mijn man staat daar
Hij roept "kom je binnen
het eten is klaar"
Ik was er wel en niet
was even de tijd
kwijt.
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, oktober 25, 2019 20:43 |
| Heerlijke tijdloosheid. Om even helemaal op te gaan en een te worden in en met de natuur Wytske. Mooi aansprekend gedicht. De natuur geeft dat. |
|
| claire vanfleteren: | Dinsdag, oktober 22, 2019 19:00 |
| Het is altijd goed dat je even een me tijd heeft zodat je kunt relaxen. Ik kan dat ook even vluchten, maar nooit lang, maar dan voel ik me zalig, mooi verwoord! | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 22, 2019 18:22 |
| Geniet dan van het één en het ander Wytske, voedsel voor lichaam en geest. Fijne avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 22, 2019 17:23 |
| heerlijke ontspanning th | |
| Aquarel: | Dinsdag, oktober 22, 2019 16:47 |
| Heerlijk gedicht! Liefs, Aquarel |
|
