eiland
eiland
een zuidenwind waait
de mist van mijn eiland
waar ik speel
met licht en zilverzand
de kreeften op het strand
rooster ik op een vuurtje
van oude scheepswrakken
hun scharen verkoop ik aan toeristen
als scheepslieden voorbij varen
kruip ik op het duin
en schreeuw: er zal geen tijd meer zijn
meeuwen pikken aan mijn kruin
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, november 03, 2019 12:31 |
| Schitterend. Heel mooi beeldend. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 28, 2019 10:18 |
| Gedicht om van te smullen, in gedachten zie ik het vóór me. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, oktober 28, 2019 09:14 |
| onbeperkt in beperktheid th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2019 | ||
| Thema's: | ||