Hun vreemdheid
hun vreemdheid
nee ik ben niet bang
aan jouw hand wil ik
verhalenlang blijven luisteren
jij licht altijd
de hemel op met je
schitterende blauwe ogen
nog adem je geen woord
maar in de verte is het
eerste wolkje opgedoken
jij schetst een landschap
waarin ik mij kan vinden
met tal van bekende dingen
zacht kabbelt je verhaal
naar nieuwe oorden met
tal van andere woorden
bomen ritselen nieuwe ruis
kleur en geur belanden in
totaal verschillende handen
hun vreemdheid
schrikt mij af maar
geruststellend blijft je lach
tot aan de open plek
waar de intens blauwe lucht
zich weer als hemel presenteert
wil melker
28/10/2019
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 28, 2019 10:16 |
| Ogen hemelsblauw vertellen jou glimlachend verhalen, wellicht het luisteren waard. Klinkt geruststellend Wil. Zonnige groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, oktober 28, 2019 10:01 |
| een boeiend samen gaan. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2019 | ||
| Thema's: | ||