als de ziel van de zee
als vergeten namen
tekenen schaduwen de weg
stervend zon
en de dag wist herinnering
als krijt alles dicht
tot stilte achter gesloten ramen
van de tijd
gebroken
zijn de golven
tot vervagende spiegels
maar ik ken de wegen
van hen die dromen
van hen die bidden
en de stormen spelen
een veranderende melodie
nemen de laatste beelden mee
terwijl de zee nog steeds haar rozen verstuurd
in witte sluiers
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, november 03, 2019 18:39 |
| Wel heel erg mooi M-Rose, alsof ik de zee hierin hoor. Fijne avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, november 03, 2019 17:18 |
| mooi th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2019 | ||
| Thema's: | ||