Zij zag hem met een andere kijk
Ze beschreef hem als haar zonlicht en haar maanlicht dat hij haar uit het donker haalde en liet dansen als een lichte pluim op deze aarde
Ze danste zo graag onder zijn maanlicht
Ze had dat glimlach op haar gelaat zelfs wanneer ze op momenten de pijn onder haar borstkast hoorde kraken
Ze kon iedereen doen geloven dat met haar alles goed ging en glimlachte met ogen vol verdriet
Maar moest hij hebben gekeken in haar bruine kijkers dan zou hij hebben gezien hoe haar ziel stilletjes stierf na hij haar te hebben bericht over zijn gebeuren
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, november 04, 2019 21:31 |
| Intens en heel droevig Helena. Mooi voelbaar geschreven. Iemand kan alles of zoveel zijn en ineens is daar een gebeuren wat voor een andere kijk zorgt. Droefmooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: helena boham | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2019 | ||
| Thema's: | ||