Al weet ik niet waar over het nu moet gaan.
Stil en diep in gedachten zie ik mijn leven voorbij gaan ...
Vreemd genoeg weet ik weinig van de baby tot puber tijd ...
Waarom weet ik niet want de foto's geven aan een leuke tijd ...
De familie waar ik uit kom was altijd heel dicht met elkaar
Zo sterk zo samen bijna onverwoestbaar ...
En ja er gebeuren soms dingen in het leven waardoor het een andere wending krijgt ...
Waarom heb ik gevoel dat ik daar nog steeds voor boeten,het lijkt wel een strijd ...
Maar daar pas ik dus voor dat kost mij teveel tranen, frustratie
Ik benut veel liever anders mijn energie ...
Mijn eigen familie en ik hoeven hier niet onder te lijden ...
Want ik zal me hieruit bevrijden ...
Genoeg geschreven en gedaan ...
Want tijdens dit herlezen valt er een traan ...
Omdat ik desondanks alles een vrouw ben geworden die ik altijd wilde zijn...
Zonder ellende, verdriet en pijn...
De vrouw en moeder van mijn alles in mijn leven ...
Dank jullie mijn alles, voor jullie wil ik alles geven !