Flits
De vuurlijn
levend aan de horizonlijn
met rode plassen verdriet vergoten
op een zwart en onecht verleden
verankerd in valsheid
en leugens barstend van ironie
Zo komen en gaan soldaten
aan de horizonlijn
met hun grauwe en grote handen op hun hart
rond een zwart en onecht heden
aangelegd in trots
en schijn barstend van verdriet
Aan de horizonlijn
liggen zij
muisstil
niet zwart of niets meer rood
niets onecht of vals nog
alleen maar zonneschijn en geen ander iets
Grauw en klam zijn zij
die de aders wegnemen
en ze verleggen
naar een onbekend en onveilig oord
aan de horizonlijn
levend aan de horizonlijn
met rode plassen verdriet vergoten
op een zwart en onecht verleden
verankerd in valsheid
en leugens barstend van ironie
Zo komen en gaan soldaten
aan de horizonlijn
met hun grauwe en grote handen op hun hart
rond een zwart en onecht heden
aangelegd in trots
en schijn barstend van verdriet
Aan de horizonlijn
liggen zij
muisstil
niet zwart of niets meer rood
niets onecht of vals nog
alleen maar zonneschijn en geen ander iets
Grauw en klam zijn zij
die de aders wegnemen
en ze verleggen
naar een onbekend en onveilig oord
aan de horizonlijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||