uithuizig
ik vraag me af waar ik ben
als ik hier niet blijf
over duizend dagen zijn alle
vezels in mijn lichaam vervangen
zal ik nog herkend worden
als ik door onbewoonde straten loop
klinkt er nog muziek tussen oren
voordat noten ontluisteren
overal is verte, nergens nabijheid
zeven dagen lopen
ommuurd is dan ook alleen
ons gemeenschappelijk voorportaal
er is altijd wel een lange weg te gaan
ik blijf waar ik niet ben
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zondag, november 17, 2019 22:29 |
| een wandelaar met keuzes .... groet ,Klaas |
|
| Compostje: | Zondag, november 17, 2019 21:21 |
| Ik ben hier ook niet maar toch heb ik genoten van het niet zijn ... :-) |
|
| Clarice: | Zondag, november 17, 2019 15:45 |
| In gedachten zijn we waar we willen maar een fijne thuis is veel waard; wonen waar je ook echt kan zijn. Hier dacht ik aan toen ik jouw woorden las. Mooi gedicht, Iniduo | |
| teun hoek: | Zondag, november 17, 2019 14:13 |
| stappend in aarzeling th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2019 | ||
| Thema's: | ||